Azken urte hauetan indarra hartu duen hitza da bioaniztasuna. Baina garbi al dugu zer den bioaniztasuna?
Bioaniztasuna bere horretan, bizitzak dituen moldaera desberdinen multzoa da. Moldaera hauek espezie berean (genetikoa), espezie artean (espezifikoa) edota ekosistema batean (ekosistemikoa) eman daitezke.
Gu geu munduaren beste partaide bat bezala ikusiz, nik garbi daukat gu ere bioaniztasuna garela. Hala ere, bada oraindik urruneko deiadar baten hotsak utziriko sentsazioaren antzeko zer edo zer sentitzen duena hitz hau entzutean. Badirudi erabat damutzen garela naturaren beste osagai xume bat izateaz! Hirigintza, teknologia eta dirua izan dira azken hamarkadetako oinarri, mundua gure mendean izateko irrikaz, ingurua nahi adina eraldatzea zirudielarik xedea. Gauzak horrela, ez nau batere arritzen egungo munduaren egoerak: kutsadurak sorturiko berotegi efektuaren kalteak, Amazoniako habitataren murrizketa, itsas espezie batzuen kolapso bilogikoa, gizarteen arteko alde ekonimiko izugarria,...
Bizidun guztiok genetikoki ba omen dugu norberaren ongizate minimo bat bermatzeko beharra, biziraupena. Baina honetan gizakiok gainontzeko biziduenei abantaila haundia ateratzen diegu, beraien abileziak gure egin ditugu eta. Egia esan, gizarte garatuetan biziraupen soila menderaturik dagoenez, badugu bizirauteko norberekoikeria baino aratago doan zerbait, eta hau da nire ustetan, etorkizunean egoera gaurko ekintzen menpe dagoela ikusten usten ez diguna. Lehen adibidez, gure arbaso urrunek, naturako elementu zein animaliak gurtu eta aztertzen zituzten, orain ordea, gure irudira sorturiko guztiz ahaltsu baten inguruan dabiltzan erlijioak ditugu, naturarekin genuen erlazio estua apurtu eta genetikoa ez den beste ongizate behartu bat sortuz (indibidualismoa). Ondorioz, antzinetik naturarekin errespetuz bizi izan diren kulturen babesa ezinbestekoa iruditze zait ulertzeko zer ginen eta zertara iritsi garen gure bioaniztasunean.
Esan beharra dago, politikariek hartu dituztela zenbait neurri animalien eta hauen habitaten (bizilekuen) babeserako: Natura 2000 europa mailan, parke natural babestuak, biotopo babestuak,... Hala ere, nire ustetan, hauek martxan jartzeko benetako beharraren gizarteratzea ez da erabatekoa izan. Gainera, nahiz eta gero eta gehiago izan herraminta hauez arduratzen garenak, jakina da badagoela gizartearen zati bat zeinek ez duen oraindik hauen beharra ikusi nahi. Agian dena ondo doan bitartean errazago egiten delako beste alde batera begiratzea. Baina beharrezkoak direla ezin da ukatu.
Guztia laburbilduz, bioaniztasuna beharrezkoa dugulako eta jasangarri izan dadin lanean jarraitu dezagun, gaur egungo euskal pailaso arrakastatsuenek erabili ohi dituzten 3 hitzekin esango dizuet: “sentitu, pentsatu ta ekin!”. Gomendagarria iruditu zait gainera Asier Ilariok eta Alberto J. Gorritibereak eginiko dokumentala “Flysch, haitzen hitza”, hona hemen trailerra:
http://www.flyschzumaia.com/www/eusk/teaser.php
Jon Martin Agirre
“Gu anitzak garelako nahi dugu bioaniztasuna”
Bioaniztasuna bere horretan, bizitzak dituen moldaera desberdinen multzoa da. Moldaera hauek espezie berean (genetikoa), espezie artean (espezifikoa) edota ekosistema batean (ekosistemikoa) eman daitezke.
Gu geu munduaren beste partaide bat bezala ikusiz, nik garbi daukat gu ere bioaniztasuna garela. Hala ere, bada oraindik urruneko deiadar baten hotsak utziriko sentsazioaren antzeko zer edo zer sentitzen duena hitz hau entzutean. Badirudi erabat damutzen garela naturaren beste osagai xume bat izateaz! Hirigintza, teknologia eta dirua izan dira azken hamarkadetako oinarri, mundua gure mendean izateko irrikaz, ingurua nahi adina eraldatzea zirudielarik xedea. Gauzak horrela, ez nau batere arritzen egungo munduaren egoerak: kutsadurak sorturiko berotegi efektuaren kalteak, Amazoniako habitataren murrizketa, itsas espezie batzuen kolapso bilogikoa, gizarteen arteko alde ekonimiko izugarria,...
Bizidun guztiok genetikoki ba omen dugu norberaren ongizate minimo bat bermatzeko beharra, biziraupena. Baina honetan gizakiok gainontzeko biziduenei abantaila haundia ateratzen diegu, beraien abileziak gure egin ditugu eta. Egia esan, gizarte garatuetan biziraupen soila menderaturik dagoenez, badugu bizirauteko norberekoikeria baino aratago doan zerbait, eta hau da nire ustetan, etorkizunean egoera gaurko ekintzen menpe dagoela ikusten usten ez diguna. Lehen adibidez, gure arbaso urrunek, naturako elementu zein animaliak gurtu eta aztertzen zituzten, orain ordea, gure irudira sorturiko guztiz ahaltsu baten inguruan dabiltzan erlijioak ditugu, naturarekin genuen erlazio estua apurtu eta genetikoa ez den beste ongizate behartu bat sortuz (indibidualismoa). Ondorioz, antzinetik naturarekin errespetuz bizi izan diren kulturen babesa ezinbestekoa iruditze zait ulertzeko zer ginen eta zertara iritsi garen gure bioaniztasunean.
Esan beharra dago, politikariek hartu dituztela zenbait neurri animalien eta hauen habitaten (bizilekuen) babeserako: Natura 2000 europa mailan, parke natural babestuak, biotopo babestuak,... Hala ere, nire ustetan, hauek martxan jartzeko benetako beharraren gizarteratzea ez da erabatekoa izan. Gainera, nahiz eta gero eta gehiago izan herraminta hauez arduratzen garenak, jakina da badagoela gizartearen zati bat zeinek ez duen oraindik hauen beharra ikusi nahi. Agian dena ondo doan bitartean errazago egiten delako beste alde batera begiratzea. Baina beharrezkoak direla ezin da ukatu.
Guztia laburbilduz, bioaniztasuna beharrezkoa dugulako eta jasangarri izan dadin lanean jarraitu dezagun, gaur egungo euskal pailaso arrakastatsuenek erabili ohi dituzten 3 hitzekin esango dizuet: “sentitu, pentsatu ta ekin!”. Gomendagarria iruditu zait gainera Asier Ilariok eta Alberto J. Gorritibereak eginiko dokumentala “Flysch, haitzen hitza”, hona hemen trailerra:
http://www.flyschzumaia.com/www/eusk/teaser.php
Jon Martin Agirre
“Gu anitzak garelako nahi dugu bioaniztasuna”
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario